سخن نخست

تارنمای فرهنگی خبری - تحلیل خبرها و نوشتارهای فرهنگی و اجتماعی - زرتشتیان خارج از ایران

شنبه، آبان ۰۶، ۱۳۸۵

احترام متقابل و گفتگوی میان اسلام و دیگر ادیان

آرزویی محال
جمشید کیومرثی

در خبرها آمده بود که الهلالی واعظ مسجدی در سیدنی استرالیا در یکی از سخنرانی های خود بی حجابی زنان را به گوشت بدون حفاظ تعبیر کرده و در ضمن تأکید کرده که نظرش این است که زنان بی حجاب مردان را تحریک به تجاوز جنسی می کنند 1
اعلام بی پروایانه عقاید دینی که منشاء آن عدم وجود هرگونه اراده برای شناخت اندیشه های دیگر ادیان بوده وهست و نتیجه آن احترام قائل نبودن برای دیگر ادیان ،اما جامعه استرالیا را به هیجان آورده است. مردمی که دموکراسی را بیش از ما ایرانیان می شناسند واگر آنچه امروزبه نام مردم سالاری می خوانیم را برآمده از فلاسفه یونانی بدانیم شاید بتوان گفت خود مبدع دموکراسی هستند بی گمان بی احترامی نسسبت به خود را تحمل نمی کنند همانگونه که بی احترامی نسبت به سایرین را نیز نمی پسندند.اینان با شنیدن کوچک ترین بی احترامی به زنانشان و البته که همه هویت و تاریخ و باورشان دست به اعتراض می زنند .نکند که آزادیشان و عزت ملی شان زیر سؤال برود.
از سوی دیگرشاهد بوده ایم که رهبران دینی ایران در تمام دوره حکومت اسلامی در ایران مرتب چنین بیاناتی را ایراد کرده و بدون اینکه در برابر آنهمه بی احترامی به دین و هویت و تاریخ اصیل ایرانیان هیچگونه حقی برای پاسخگویی دیگران قائل باشند مورد تشویق سیل آسای مسلمانان اصیل نیز قرار می گرفتند و صدای تکبیرشان را همه می شنیدند. این یعنی بی احترامی عملی به دیگر ادیان. در این نکته باید خوب دقت شود. جریانی که در ایران ودر کشورهای اسلامی جاری است ریشه و سرمنشاء رسالتی مکتوب است بر دوش هر فرمانده دینی اسلامی. به همین خاطر است که می بینیم از ایران گرفته تا همه کشورهای اسلامی و حتی استرالیا این مسلمانان هستند که به همراه رهبرانشان سعی در منکوب کردن پیروان دیگر ادیان دارند.
استراتژی این رفتار برای ما ایرانیان در پی تظاهرات کوی دانشگاه در سال 77 روشن شد که رهبریت دینی و سیاسی مسلمانان ایران آیت الله خامنه ای از پیروانش خواست که تظاهر کنند گان را که وی آنان را دشمنان اسلام می خواند ، منکوب کنند.
در حالی که در یک کشور پیشرفته مثل استرالیا بیان چنان مطالب سخیف و غیر انسانی جرم است و گوینده باید تبعات آن را از طریق مجازات های کیفری تحمل کند ، در کشوری چون ایران که آن هم از سابقه تاریخی وفرهنگی و تمدنی پیشرفته اما فرسوده برخوردار است اینچنین مطالب نه تنها جریمه ندارد بلکه پیروان بسیاری نیز دارد.
با ذکر این نمونه می توان به این نتیجه رسید که با وجود تناقضی چنین فاحش گفتگوی میان اسلام و دیگرادیان هیچ مفهومی ندارد.
در حالی که مسلمانان و بخصوص مسلمانان در کشورهای اسلامی در حال حمله به تاریخ و فرهنگ و هویت ملی و قومی دیگرانند با شنیدن کوچک تریان انتقادی بر علیه واقعیات اجتماعی و فرهنگی و یا تاریخی خود بر طبل می کوبند که ای وای ببینید اینها به دیگران احترام نمی گذارند!
آیا بازگو کردن واقعیات اجتماعی مردمی که نام مسلمان بر خود گذارده اند به معنی بی احترامی به اصول دینی و معتقدات مذهبی آنان است؟
فرض کنید شخصی بخواهد فرهنگ و تاریخ ایران را آنطور که واقعیت داشته بیان کند. اگر این شخص بخواهد این واقعیت تاریخی را که حضرت علی با شمشیر دو دمش ده ده از ایرانیان زرتشتی را از دم تیغش می گذرانیده برای شنوندگان خود به تصویر بکشد و بخش بسیار کوچکی از تاریخ آلوده به انواع تحریفات القاء شده بدان را اصلاح کند از همان گام نخست مورد حمله مسلمانان حتا تحصیل کرده ترینشان قرار می گیرد و بعد از مدتی دیگر حتا کسی به سخنان وی گوش هم نخواهد داد . گوینده واقعیات به شدت طرد می شود. این طرد شدگی هیچگونه دلیل سیاسی و حکومتی و یا نظامی ندارد بلکه متأسفانه این اتفاق در یک سیکل فرهنگی نزج یافته و روز به روز بر شدت و قدرت آن افزوده شده تا امروز به چنین شکلی رخ می دهد و این سابقه ای هزار و چهارصد ساله دارد.
با این توضیحات باید به همه آنانی که گفتگوی ادیان را ممکن می دانند – که یک طرف آن اسلام قرار گرفته باشد- عرض کنم که اشتباه می اندیشید! چنین مقوله ای نمی تواند واقعیت داشته باشد یا دستکم اگر هم فکر می کنید وجود دارد نی تواند حقیقی باشد . اینهمه روایت های مختلف که از دل تاریک تاریخ حمله تازیان به ایرانیان برمی آید آیا چیزی به جر کشتار و شکنجه و تحقیر و توهین ایرانیان زرتشتی وجود دارد؟ آیا جایی برای گقتکو وجود داشته است ؟ اگر هم قرار بود گفتگویی بین پیروان این دین و دیگر ادیان واقعیت داشته باشد بایددستکم به یک مدرک تاریخی استناد شودکه شیوه گفتگو و یا دستکم به قول جامعه شناسان تساهل در برابر اندیشه دیگران در آن به چشم بخورد .
در گام نخست گفتگویی داشته باشیم بین دوستان تا ببینیم اصولاً چگونه می توان با پیروان دین اسلام به گفتگو نشست. در همین زمینه به دنبال پاسخگویی به این سؤال باشید که آیا هیچ راه دیگری بر این مبنا وجود دارد یا خیر؟

پنجم آبان ماه 3744 خورشیدی زرتشتی
/2006/10/061027_oh_australia_hilali.shtml