ایران و اعراب

دشمنان قسم خورده ایران 

جمشید کیومرثی 

حال و روز حسین ، رئیس جمهور شکست خورده قادسیه دوم وقتی از سوراخ موشی که برایش درست کرده بودند بیرون می آمد برای هر ایرانی دیدنی بود.از آن روزبه بعد بارها او را در برابر قاضی دادگاه نشان  دادند که با حالتی کاملا مسخره هنوز خود را رئیس جمهور عراق می دانست . شاید نمی توانست درک کند که گذشته ها ، گذشته و امروز ، همان اکنونی است که همه بازماندگان خانواده های اسیران و جان باختگان جنگ ،سال ها منتظرش بوده اند. شاید نمی دانست که قدرت عدالت بالاتر از هر قدرتی در جهان می تواند چنان دماری از روزگار ضحاکیان در آورد که برای چندین روز در سوراخی ،به اندازه نیم متر در نیم متر حسرت مرگ را بخورد

اعدامش را اصلا دوست نداشتم . شاید بتوان گفت به نوعی غرور از دست رفته اش را به او باز گرداند. و این بزرگ ترین اشتباهی بود که می شد انجام داد. نمی دانم چرا قاضی دادگاه مجازاتی به اندازه جرم هایش تعیین نکرد؟ شاید وی هم با دیدن آنهمه شکست که درچهره تکیده و نگاه ترس خورده صدام جاری بود برای لحظه ای او را بخشیده بود؟شاید هم اعدام آسان ترین پایان بود . هم برای صدام ، هم برای دولت دست نشانده عراق و هم برای نیروهای خارجی مستقر در عراق تصرف شده

نکته جالبی که در آخرین سخنان صدام حسین نهفته بود : دشمنی همیشگی او با فارس ها بود که شاید بتوان آن را وصیت و نصیحت صدام حسین دانست برای اعراب . این که صدام حسین درحالی که آخرین ثانیه های زندگی خود را می گذراند و در حالی که می شد تعداد نفس هایش را تا رسیدن به جهنمی که انتظارش را می کشید , شمرد اعلام کند که باید با فارس ها و آمریکایی ها جنگید، آنقدر نکته دارد که باید بیش از پیش مورد توجه همه ایرانیان قرار بگیرد

البته انتظار صدام حسین از نتیجه چنان جنگی از میان برداشتن این دو ملت از روی کره خاک است که باید به او و همه خیالبافان تاریخی چون او گفت :ذهی خیال باطل!!وآیا چیز دیگری را تا کنون تاریخ به او به امثال او نشان داده است؟

 نادیده گرفته شدن این همه دشمنی صدام حسین با وجود آنهمه خسارات مالی وجانی غیر قابل جبران، در طول سال های پس از اعلام آتش بس از دیدگاه ایرانیان که شاید حسین آنها را عجم می نامد غیر قابل بخشش و باورنکردنی هست و خواهد بود

شاید زمان آن فرا رسیده باشد که هر ایرانی  یا پارسی در اندیشه پیروزی محتوم بر دشمنان قسم خورده و تاریخی خود باشد. فراموش نکنیم که کشور ما ایران هرگز با هیچ کشوری در نبرد نبوده و اگر هم بوده در حال دفاع از خود در برابر حملات اعراب بوده . البته ترکان مغول را هم تاریخ ایران هیچگاه فراموش نخواهد کرد. وای به حال ما اگر دشمنان تاریخی خود را از یاد ببریم